مثل کوهی سخت نامیرا و پابرجاست مرد            مرد شب‌های جهاد و روز وانفساست مرد

آتش آمد بر سر دار و ندارش مرگ ریخت            مثل ققنوس از تباری آتشین برخاست مرد

پیکرش هم بر زمین افتاده باشد باک نیست            مرگ را هم دیده باشد، پرچمش بالاست مرد

نام او یحیاست و هر روز یحیی‌تر شده            حال با مُهر شهادت تا ابد یحیی‌ست مرد

گفت با دشمن که روزی داغدارت می‌کنم            پس، نزد با دشمنش هم غیر حرف راست مرد

کوچه‌های زخم‌دار غزه، اشک کودکان            ناله‌های داغ‌دار مسجدالاقصی ست مرد

آری او پـنـهـان شد اما در دل آوارگان            در نگاه پُـر سؤال کودکان پیداست مرد

با نگاه نـافـذش فـتح‌المـبـین آورده است            مرد معـنا کردن اِنّا فَـتَـحـنـاهـاست مرد

هر زمان قلبت صدایش کرد تا ساحل برو            تا همیشه ایـستاده بر لب دریـاست مرد